तिमी त शहर पो पसेछौ !

भोकले तिम्रा सन्तान थुतुनो आं गरि बसेका छन् ।
तिमी भने भाईबहिनी पढ्ने स्कुल कब्जा गरि
मासु र भात खाएर 'आन्दोलन' गर्न ? शहर पसेका छौ ।
तिमी चामल खोज्न हिंडेको भए
कम से कम एक मानो कोदो त पाउथ्यौ ।
अनि,
तिम्रा जहानका मुखमा एक फांको आहार पर्थ्यो,
र तिमीलाई शायद्, सन्तोश मिल्थ्यो होला ।

तिम्रो घरको टुकिमा टालो मात्रै छ,
मट्टितेल छैन,
तिम्रा गह्राहरुमा बिजुलिका खम्बाहरु छन्,
करेन्ट छैन,
न तिम्रो बचेरो पढ्ने स्कुल खुलेको छ,
न महाजनका छोराहरु पढ्ने बोर्डिङ नै !
बीरामी ती तिम्रा बुढा बालाई अस्पताल लाने डोको छैन गाउंमा,
तीनलाई बोक्न न छिमेकी भतिजो छ, न तिम्रो भाई
न त तिमी नै छौ ।
एउटा डोको खोज्न हिंडेको भए
कम से कम थुन्से त पाउथ्यौ ।
तर,
तिमी हो-हल्लामा 'आन्दोलन्' ? गर्न
शहर पसेका छौ ।

तिमी किन तामाका ती कलिला मुनाहरु काट्छौ ?
र कटबांसहरु तिखार्छौ ?
तिमिले कटबांसले बजाउने टाउकाहरु पनि त
आफ्नै भाइ-भतिजाहरुका हुन नि ।
तिनका घाउबाट निस्कने रगतले तिम्रो ज्यान शिरिङ्ग हुदैन र ?
बरु, तिमी कलम खोज्न हिंडेको भए
मलम पाउथ्यौ होला ।
तिमी त सलाम खाने लालशामा
शहर पो पसेछौ ।

हिजो भरौटे बनेर हिडेका हाम्रा दाजुहरुले के पाए ?
हेर त तिनका कन्तबिजोक ।
आन्दोलनमा गोली खाए,
फटाहा नेताका बोली पाए,
तिनका छोराहरु ओहोदामा,
हाम्रा दाजुहरु, गाउ फर्के ।
यसरी फर्केका अपाङ्ग दाजुहरु तर्साउन तिमी
गोली बोक्दै छौ ?
खुकुरी भिर्दै छौ ?
दाजु 'तह लाउन' टुडिखेलमा कसरत गर्दै छौ ?
हलो कांधमा हलेर बरु बांजो जोत्न हिंडेको भए हुन्थ्यो,
तिमी त खुल्लामन्चमा नेताको योगा हेर्न,
चमात्कार हेर्न, होटेल भत्काएर बनाएको नेताको निवासमा
मासु भात खान हिंडेछौ,
तिमी त शहर पो पसेछौ !