23 March 2010

श्रद्धान्जली गिरिजाबाबु !


परिबर्तनिय नेपाली क्रान्तिका नायक एबम् नेपाली कांग्रेसका सभापति पूर्व प्रधानमन्त्री गिरिजा प्रसाद कोइरालाको दुखद निधन प्रति हार्दिक समबेदना !!!


देशका अभिभाबक, नेपाली राजनितिका 'मियो' श्री कोइरालाको निधनले देशले अपुरणिय क्षति बेहोरेको छ । १४ हजार नेपालीको अनाहकमा गुमेका नेपाली ज्यानहरुलाई 'अरु' मर्न बाट बचाउन उनले गरेको शान्तिको प्रयास अधुरो कहानिमा अल्झे पनि उनको आत्माले शान्ति पाओस ।

जीबनमा उनको बोली र व्याबहारिक कठोरताले नेपाली राजनितिमा 'एउटा अर्थ" लगायो । बोलेको कुरा पुर्याउने उनको बानी र सरल राजनैतीक जीबनले गिरिजाबाबुको जिन्दगीमा लागेको "पारिवारिक दाग्" पनि छांयामा पार्यो । अख्तियार सँग पनि नडराउने साहस, सदैब कार्यकर्ताको भरोसाको केन्द्र र नेपाली राजनितिमा 'बिश्वासको आधार' बन्नु उनको ठुलो सफलतालाई काम आंक्न नमिल्ला ।

जिन्दगिभर श्रापको पात्र र मरेपछी 'गुणगान' गाउने नेपाली परम्परा त कहाँ पुरानो भएको छ र ? छापा र समाचारका बिभिन्न माध्यामहरुबाट बेलाबखतमा 'उडेका पात्र' 'गिरिजाबाबु' भएपनि आज उडेको उनको हंसले नेपालीको दर्हो आश पनि उडेको छ । तिम्रा आत्माले सुख पाओस्, श्रद्धान्जली गिरिजाबाबु !!!
Read more >>

12 March 2010

कांग्रेस : जहाँ संगठन, त्यहिं गुट !



(एक महिना भएछ, ब्लग बाट हराएको । साथीहरुको लेख चाँही अरुको साधन सापट मागेर पनि पढेको थिएं, तर आफु लेख्न कापी र मसि नै पुगेन । यो बिचमा अमेरिकाका लागि नेपाली राजदुत र कलाकार मनोज गजुरेल संग भेट भयो । त्यो अर्को लेखमा अबश्य राख्नेछु । तर आज म बडो ठुलो नेता बनेर आको छु, यो बिचमा । हा हा !!! राजनीति गर्‍यो भनेर श्राप नदिनु होला । अलि अलि चाख त भैहाल्छ, यो रोगमा । तर आफ्नै आँखा अगाडिको गाइ-जात्रालाई यसो पोतेको छु, हतारमा । )

नेपाली राजनीति र नेपाली कांग्रेसको परिपुरकता बडो अनौठो छ । बि पि लाई जपेर राजनीति थाल्नेहरु कांग्रेस र नेपाली राजनीति परिपुरक हो भन्ठान्लान्, जुन केही हद सहि होला । तर लालशा र चाकरितालाई नैतिकता ठानी कांग्रेस र यसको वरपर 'महाजनका भजन' भट्याउनेहरुले गरेका चारित्रिक राजनीतिले देखाइदिएको छ, कांग्रेसको चालामाला, यसको हालत, भताभुङ्ग संगठन र गुट । संगठन खोलिनु कुनै नौलो बिषय भएन, कांग्रेसलाई । चाहे अमेरिकामा होस् या युरोपमा । मन परेका नेताका 'भनेको मान्ने' मालिक हुनु नयां संगठनको चासो हुन्छ, कांग्रेसलाई । नव निर्मित संगठनको लेखाजोखा र यसलाई मलपानी कहिल्यै मिल्दैन, हेद्क्वारटरबाट । खाली पानारुपी थालीबाट टिका र जमाराहरु चाँही जति चाहिए पनि मिल्दोरहेछ । एउटा कार्यकर्ता अस्पतालको शैयामा भगवान पुकारी रहंदा सुन्दैन, बी पी नगर कसैको बिलौना । जीबनभर कांग्रेस भनेर लडेकाहरु 'कपुत' भएर मरेका छन्, बिचरा । सबैलाई थाहा छ, मर्ने बेलामा दाल भात लिएर शैलाजा भेट्न अस्पताल कोही गएन । शुभकामनाको बडेमान गुच्छा लिएर सुजाता कहाँ लागे, काङ्रेसीहरु । बेसहारा शैलजाको खुस्केको प्राण सम्हाल्ने कोही भएनन् । उनको चिरायूको लागि चितामा चढ्नुपर्ने श्रद्धाको फूल सुजाताको शुभकामनाको लागि टक्रिन्छन । कयौ शैलजाहरु मरेर गए, न फूल त न सम्झना । एउटा कर्मठ कार्यकर्ताले स्वस्फुर्त पुण्यतिथिमा धूप बालेर एकचोटी सम्झिइएका छन्, ती शैलजाहरु । भने, यता जर्मनी झोलामा नेपाली राजनीतिको 'गुट' बोकेर हिडेका छन्, नव नेताहरु । यसैले त बार्दलिमा बसेर झम्-झम झरिमा सुकाएको बिस्कुन हेरेर बसेको छ, आज कांग्रेस । र, चार हल गोरु लिएर बगरमा रोपाइं गर्न हिडेका छन्, यिनका नेताहरु ।


त्यत्रो बर्ष शासन गरेको पार्टीको कार्यलय धन्न मैयादेबीको चन्दाले छाइएको छ । त्यसलाई 'पुर्ण' गर्न अमेरिकामै धेरै चोटि सवार भए, पूर्व मन्त्रीहरु । इमानको राजनीति गरेको हो भने, लाज लाग्नु पर्ने हो तीनलाई, सात समुन्द्र पारी आएर भाडा मांझेर कमाएको पैसा 'चन्दा' माग्नलाई । तै पनि माया न हो, सक्नेले दिए । नसक्नेको र नदिनेका कुरै नगरौं । त्यो चन्दाले छानो छाउन अपुग भएको भए चार वटा पिल्लर मात्रै हालेको भए पनि त हुन्थ्यो होला । त्यो पैसाले त एक ट्रक 'प्रिन्टिङ कागज' किनिएछ, चार ग्यालेन मसी किनिएछ । त्यसैले आजकाल ती खुल्ला पानाको शिरानमा चारतारा मुन्तिर जसलाई मन लाग्यो, त्यसैलाई लेखिएको 'संगठन निर्माण' को चिठि जता ततै छापिएका हुदांरहेछन् । जो नेपाल गयो, चट्ट बी पी भवनको चमेना गृहमा नास्ता खायो, अमेरिकामा जन्मदै गरेको गुट र हराइसकेको एकताको फुर्ती लगायो । एउटा 'प्रेम-पत्र' कोरिदिन अनुरोध गर्‍यो । सुट्केशमा ग्रीन कार्ड भन्दा बढी जगेर्ना गरेर अमेरिका ल्यायो, शुक्रबार बेलुका स्कयान गर्यो, तुरुन्तै गूगल ग्रुपमा 'पेस्ट' गरिदियो । शनिवार बिदा हुनेहरुले हेर्छन्, नेपाली काङ्रेसको आशिर्बादी 'चमेना चिठि', नभ्याउनेले आईतवार । आईतवार पनि नभ्याउनेले फोन मार्फत थाहा पाउछन्, सोमबार हेर्छन । गत महिना आएको चिट्ठीको करामत के सकिएको हुन्छ, अब यो चमेना चिट्ठीको बखान शुरु हुन्छ । आरोप-प्रत्यारोप, इमेली घम्सा-घम्सी । अनी धेरै पहीले प्रवक्ताले घोषणा गरेका चुनाबी मितीको समाप्तिको बिन्दु । नयाँ नेपाली संबिधानको हालत्, प्रबासी कांग्रेसी चर्तिकला, एकताको नाममा युद्ध र बर्खिलाप । अमेरिकामा एकताको यो एउटा साधारण नमुना । प्रवासमा कांग्रेस, स्वस्थानीमा शिवको अङग पतन भए जस्तो । अङग पतन भएका ठाम त धाम भएर रहे, तर जहाँ - जहाँ कांग्रेस, काहानी र गुट ।

जमातले जनमत सिर्जना हुदैन भन्ने कुरा कहिल्यै बुझेन, कांग्रेसले । संगठन निर्माणको युरोपी लम्बि-कहानी किन बेलिबिस्तार गर्नु पर्ला र ? संगठनमा टाउके पशुपतिमा भट्टहरु नियुक्त भए जस्तो । जसरी निर्मल भक्तहरु भट्टहरुले सम्झाएसरी पूजा गर्छन्, भेटी चढाउंछन् । पवित्र मन्दिरमा नित्य पूजा गरि भक्तालुहरु आफ्नो बाटो लाग्छन् । यता, सांझ एक सर्को गांजाको मातमा भट्टहरु भेटी गन्न थाल्छन्, कोही भट्टहरु सुन्दरी समाउंदै डिस्कोमा लडेका भेटिन्छन त कोही मनीग्रामबाट दिनदिनै नेपाली भेटी 'भारत भेज्दै' गरेका । ती भेटी र मुम्बैमा बेचिएकी सोझी बहिनी केटीको एउटै काहानी हुन्छ । तर यहाँ काहानीले होईन, चर्तिकलाले मान्छे चर्चित र ठुलो बन्दोरहेछ । बेचिने चेलीको आवाज कसले सुन्ने ? 'दलाल' झन पावरफुल हुन्छ, अब । यसरी नै घोटिएका कार्यकर्ताहरुको आवाज सुन्दो रहेनछ, कांग्रेस । त्यहि रोग सरेर त होला, कांग्रेस भित्रका ढुन्डिराजहरु हराए, जसले चर्तिकलाको साटो सदैब 'समाजबाद्' मात्र लेखे । बिस्वप्रकाशहरु पाखा लाग्दैछन्, जो सोझो आंखाले देखेको सत्य बोल्छन्, त्यहि लेख्छन् । निर्बाचित गुरुराजहरुको नामै सुन्न छाडियो । यी सबै कुराहरु संगठन भित्रको चाकरी र गुटबादका प्रश्रयहरु न हुन । धेरै बिभाग र डा. हरु भएका जिर्ण अस्पतालजस्तो भएको छ, कांग्रेस । जिवनजल पनि नपाउने दुर्गम स्वास्थ्य चौकी जस्तो, यसको प्रबासी संगठन । जहाँ पियनले अप्रेशन गर्ने गर्दछन । ओखतिमुलो नपाएर मरेको लाशजस्तो बनेको छ, तिनै भट्टरुपी खुराफातहरुले बिग्रदैं गरेको, कांग्रेसको प्रबासी साख ।


राजनीतिमा इमान र पालो हुनुपर्ने र आउने कुरा हुन रे । इमान कमै कांग्रेसीहरुमा होला । फेरी कांग्रेसमा पालो पनि कमैका आएका होलान् । सांचो बोल्नेहरुलाई 'बिद्रोहि'को पगरी गुथाइन्छ, जुन मान पाएका थिए, गगन थापाले । पालो सबैको आउला शायद्, जसरी नरहरी आचार्य सदैब सभापति लड्ने आंट गर्दछन । पन्चायती मान मर्दन र बहुदलको हावामात्र लागेकाले आचार्य जसरी सदैब लड्ने साहस गदैनन । उम्मेद्वारी केबल जित्नको लागि मात्र नहुने रहेछ । आवाज र बिचार मन्थनका लागि गरिने उम्मेद्बारीले 'एउटा राम्रो अर्थ' लाग्दोरहेछ । जसरी कांग्रेस भित्र नरहरीको उम्मेद्वारीले बिचारको नेत्रित्व गर्दछ । तर खुराफातीहरुलाई 'एक चोटि जित्नु र नाम लेखाउनु' माधव दाईलाई 'प्रधनमन्त्री'को रहर जस्तै हुदोरहेछ । दुई पट्टि चार जनाको जमात र मनोनयन खुराफाती राजनीति गर्नेहरुको अनौठो लालशा हुदोंरहेछ । झरिमा गगल्स लगाएर खुराफाती बाटो हिड्दा लाटोले फालेको केराको बोक्रामा टेकिएर 'पिलित्त' लडेको जमात बढी छ, कांग्रेसमा । सुनिएको थियो, सधैं समाजवादको भजन गाउने प्रदिप गिरीलाई खुराफातीहरुले बोरामा पोको पारेर बगरमा मिल्काएका थिए रे । त्यत्रो एतिहासिक आन्दोलनका नेता 'लौह पुरुश्' मा थन्किए, एउटै जिबित संस्थापक बिचरा भट्टराई'बा लाई पारी भित्तामा कुटीमा थन्काइदिएको छ, कांग्रेसले । अवसरको, बिचारको र नेत्रित्वको पालो होइन, इमान हुनेहरुको त बेइमानिहरुबाट बेइज्जती त सत्तोसराप मात्र उपहार दिलाउंछ्, आंफै बुढो कांग्रेस ।

र अन्तमा, अमेरिकाको एउटा उदाहरण । केही बर्ष सम्पन्न भएको प्रबासी कांग्रेसको प्रथम अधिबेशन आफैंमा केराको थामसरी ढलेर दोस्रो अधिबेशनको लागि भनेर कोदोबारिमा बांकी रहेको मकैको ढोंड सरि 'कानुन' मा अड्किएको छ रे । न कुनै गोपनियता, न कुनै तरिका । आपसी झगडा । बालखाहरुले घैया गोडे जसरी '३६ सदस्यिय' तयारी समिती राजाको कामको घाम कुरेर बसेको छ । लाखौं प्रबासी अमेरिकी कांग्रेसीहरुको पत्तो बिना जसलाई मनलाग्दि 'आयातित चिठि'मा झारा टारेर 'कानुनी कान्लो' माथि भुटेको मकै चपाउदै छ रे, शक्तिशाली समिती ! पहीले बनेका र हिजो खुलेका संगठन र तिनका साना माछाहरुलाई बल्छी थाप्दै, पाखामा फ्याक्दै, पशुपतिका भट्टरुपीहरुको सल्लाह र आशिर्बाद थाप्दै अघि बढेको छ रे । 'एकताको खातिर' सानाहरुको आवाज नसुनी 'बिद्रोहि'को सापटी गालि उपहार प्रदान गराउंदै पौडी खेलिरहेको छ रे, अमेरिकी प्रवासी कांग्रेस । हिजो अधिबेशन गरेको समुह, अब गराउन तयारी भएको समुह, हुन्छ र हुन्नको समुह, आरोपीहरुको समुह, लान्छना लगाउने र तयार गर्नेको समुह, चिट्ठी आयत गर्ने समुह, त्यसलाई पेस्ट गर्ने अर्को समुह, भाग नलिने धमास लगाउनेहरुको समुह गरि बनेको आ-आफ्नै तालका डम्फुका समुहरु देख्दा देख्दै, बिद्रोही यी आँखाले किन नभनुन ? बिग्रियो कांग्रेस : जता संगठन, त्यतै आफ्नै गुट !
Read more >>